Stopka Karolina, Pomoc społeczna dla powodzian
ST 2014/5/63-74 - Artykuł
W świetle przyjętej praktyki stosowania przepisów art. 40 u.p.s. pomoc dla powodzian jawi się jako kwalifikowana forma zasiłku celowego uregulowanego w art. 39 u.p.s., wyodrębniona ze względu na przyczynę wywołującą stan niezaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej i jego rozmiar.
Choć [...] pomoc udzielana na podstawie art. 40 u.p.s. nie stanowi odrębnego (samodzielnego) rodzaju świadczenia, to nie ulega wątpliwości, że dla jej udzielenia przyczyna stanowi element przedmiotowo istotny. Podstawę ubiegania się o tę postać pomocy celowej stanowią bowiem straty poniesione w wyniku powodzi.
Wójcik-Adamska Katarzyna, Pieniądze na odzież i leki
Rzeczposp. PCD 2012/9/11 - Artykuł
Ustawodawca odstąpił od szczegółowego określenia wysokości zasiłku celowego. Ustalenie kwoty wsparcia pozostawiono organowi przyznającemu świadczenie.
ST 2009/1-2/127-134 - Artykuł
Nie wydaje się [...] właściwe powoływanie się na zasadę subsydiarności i udzielanie pomocy niewielkiej w stosunku do zgłaszanej potrzeby, gdy z ustaleń organu wynika, że ubiegający się o pomoc nie ma żadnych możliwości uzyskania środków z innego źródła na zaspokojenie podstawowej potrzeby bytowej. Aby udzielony zasiłek [celowy] mógł stanowić wsparcie dla osób potrzebujących w rozwiązywaniu trudnych sytuacji życiowych, jego wysokość powinna pozostawać w odpowiedniej proporcji do ich własnych możliwości. Zatem w powyższym przypadku ograniczony zakres pomocy może [...] wynikać jedynie z wykazanych ograniczonych możliwości organu.
Brak środków finansowych nie może być wyłącznym powodem odmowy udzielenia świadczenia w formie zasiłku celowego, ale istnieć powinny także inne okoliczności uzasadniające takie rozstrzygnięcie organu. Taką okolicznością może być ciągłe korzystanie przez daną osobę ze świadczeń z pomocy społecznej, które nie mogą być traktowane jako stałe źródło utrzymania; organ może zatem powoływać się również na cele pomocy społecznej.
CASUS 2004/4/26 - Artykuł
Zgodnie z zawartą w ust. 1 art. 39 [ustawy o pomocy społecznej] zasadą kierunkową zasiłek celowy może zostać przyznany w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej. W szczególności może on zostać przyznany na pokrycie części lub całości zakupu lekarstw, żywności, leczenia, odzieży, opału, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebów. Wyliczenie to ma oczywiście charakter przykładowy, ale - co można interpretować jako znaczące - zostało ono ograniczone w stosunku do brzmienia art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 20 listopada 1990 r. o pomocy społecznej o pokrycie kosztów pobytu dziecka w żłobku lub przedszkolu.
Żądanie uregulowania zaległości w opłacaniu rachunku telefonicznego w zasadzie nie odpowiada pojęciu "niezbędna potrzeba bytowa" uzasadniającemu przyznanie zasiłku celowego na zasadzie art. 39 ustawy o pomocy społecznej. [...]
Także żądanie uregulowania kosztów postępowania sądowego nie stanowi podstawy dla udzielenia pomocy społecznej w formie zasiłku celowego.
Przyznawanie zasiłków celowych należy do zadań własnych gminy, w ramach których organy gminy są zobowiązane zaspokoić najbardziej pilne i konieczne potrzeby jej mieszkańców. Niewątpliwie również możliwość zaspokojenia tych potrzeb jest determinowana posiadanymi przez gminę środkami pieniężnymi. Ograny działające w sferze pomocy społecznej nie mogą przeznaczyć na realizowane przez siebie zadania więcej niż określono to w planie finansowym. W sytuacji kiedy środki są ograniczone, a potrzebujących wielu, jest rzeczą naturalną, iż gmina w pierwszej kolejności zaspokaja potrzeby osób o najniższych dochodach i w zakresie zadań obligatoryjnych kosztem zadań fakultatywnych.
Ponieważ ani powołany art. 39 ustawy [o pomocy społecznej] ani też inne przepisy dotyczące udzielania pomocy ze środków opieki społecznej nie określają wysokości zasiłku celowego i nie podają kryteriów ustalania tej wysokości, wyznacznikami ustalania wysokości zasiłku celowego są - z jednej strony - sytuacja materialna wnioskodawcy i cel, na który zasiłek jest przyznawany, a z drugiej strony - możliwości finansowe organów pomocy społecznej.
