Róg Joanna, Wykonywanie kary w systemie dozoru elektronicznego a prawo do zabezpieczenia społecznego
PiP 2012/2/83-87 - Artykuł
Wyłączenie skazanego odbywającego karę pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego z grona osób uprawnionych do otrzymywania świadczeń z pomocy społecznej, jeżeli w wypadku pozostawania na wolności byłby on uprawniony do otrzymywania tych świadczeń, jest sprzeczne z wykładnią funkcjonalną przepisów ustawy [z 2007 r.] o wykonywaniu kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego oraz zasadą godności człowieka, wyrażoną w art. 3 ust. 1 u.p.s.
Szmit Jakub, Pojęcie pracownika samorządowego (uwagi de lege lata)
ST 2011/3/5-14 - Artykuł
Brakuje obecnie podstaw do uznania pracowników bibliotek publicznych organizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, innych niż biblioteki szkolne, za pracowników samorządowych w rozumieniu ustawy o pracownikach samorządowych.
ST 2009/1-2/127-134 – Artykuł
Nie wydaje się [...] właściwe powoływanie się na zasadę subsydiarności i udzielanie pomocy niewielkiej w stosunku do zgłaszanej potrzeby, gdy z ustaleń organu wynika, że ubiegający się o pomoc nie ma żadnych możliwości uzyskania środków z innego źródła na zaspokojenie podstawowej potrzeby bytowej. Aby udzielony zasiłek [celowy] mógł stanowić wsparcie dla osób potrzebujących w rozwiązywaniu trudnych sytuacji życiowych, jego wysokość powinna pozostawać w odpowiedniej proporcji do ich własnych możliwości. Zatem w powyższym przypadku ograniczony zakres pomocy może [...] wynikać jedynie z wykazanych ograniczonych możliwości organu.
Brak środków finansowych nie może być wyłącznym powodem odmowy udzielenia świadczenia w formie zasiłku celowego, ale istnieć powinny także inne okoliczności uzasadniające takie rozstrzygnięcie organu. Taką okolicznością może być ciągłe korzystanie przez daną osobę ze świadczeń z pomocy społecznej, które nie mogą być traktowane jako stałe źródło utrzymania; organ może zatem powoływać się również na cele pomocy społecznej.
Miruć Alina, Zasada pomocniczości w prawie pomocy społecznej
Admin. 2008/3/26-41 - Artykuł notka bibliograficzna
W związku z tym, iż świadczenia pomocy społecznej realizują władze publiczne, to możemy prawo do świadczeń pomocy społecznej określić publicznym prawem podmiotowym. Publiczne prawo podmiotowe osoby (rodziny) polega na tym, iż. w sytuacji niemożliwości zaspokojenia potrzeb przy pomocy własnych zasobów, możliwości i uprawnień, może prawnie i skutecznie żądać od organów administracji pomocy społecznej udzielenia świadczeń z zakresu pomocy społecznej, po spełnieniu kryteriów ustawowych.
CASUS 2007/4/23-25 - Artykuł notka bibliograficzna
Pomoc społeczna znajduje zastosowanie do sytuacji życiowej danej jednostki (rodziny) ocenianej łącznie przez pryzmat posiadanych przez nią zasobów, uprawnień i możliwości. Świadczenia z pomocy społecznej przysługują zatem tylko wtedy, gdy ich przyznanie uzasadniają z jednej strony warunki materialne, a z drugiej nieporadność wnioskującego lub nieskuteczność podjętych przez niego działań. Innymi słowy, człowiek własnymi siłami powinien zaspokoić swoje potrzeby, a subsydiarność pomocy społecznej wyraża spoczywającą na jednostce (rodzinie) powinność pełnego wykorzystania własnych zasobów, możliwości oraz uprawnień w celu pokonania trudnej sytuacji życiowej. Jeżeli jednostka nie uczyni zadość owej powinności, to brak po jej stronie podstawowej przesłanki udzielenia wsparcia z pomocy społecznej. W sytuacji natomiast, w której jednostka w pełni wykorzystała swoje możliwości, zasoby i uprawnienia, a mimo to nadal boryka się z trudną sytuacją życiową, to nie ma podstaw, dla których państwo miałoby odmówić jej pomocy.
Pomoc społeczna nie wyręcza jednostki w zaspokajaniu jej niezbędnych potrzeb, wspierając jedynie jej dążenia w tym zakresie. Pomoc społeczna, po pierwsze, nie rozwiązuje problemów życiowych jednostki, rodziny, ale wspomagają w podjętych przez nią staraniach, umożliwiając życie w warunkach odpowiadających godności człowieka; po drugie, udzielone przez nią świadczenia nie muszą pokrywać w całości niedostatków podopiecznych, co ma istotne znaczenie z jednej strony, z uwagi na ograniczone zasoby środków finansowych, jakimi pomoc społeczna dysponuje, z drugiej zaś, ze względu na stale rosnącą liczbę osób wymagających wsparcia.
